Over voetbal en bomen

Na een gezellig dagje flipperen zijn we daarna vertrokken naar Kaeo waar we slapen bij Stefano  een import Italiaan en bovendien ernstig Inter Milaan fan , met een eigen voetbalveldje bij het hostel waar hij op nieuwjaarsdag om 0.00  een voetbaltoernooi organiseert. Daarmee heeft hij het eerste voetbaltoernooi van 2016 op het zuidelijk halfrond. Hij kan ook behoorlijk koken en schenkt goede Nieuw-Zeelandse wijn dus dus gewoon een top vent.
Op vrijdag doen we een toertje naar het noordelijkste deel van het noordelijk eiland alwaar de geesten van deoverleden Maori zich bij hun voorvaderen voegen. Omdat het bijna de gehele dag gruwelijk hard regent kunnen we deze plek niet bekijken. Ww zijn binnen een paar minuten doorweekt en waaien zowat uit onze textiel , dus maar rap de bus weer opgezocht. Werijden een stuk terug naar de westelijke kust om een stuk met de bus over 90 mile beach te scheuren. Eerst gaan we nog even van de duinen afrossen op een surfboard . In regen en wind in je blote zwembroek een duin opklimmen zo'n 50 meter omhoog dat valt nog niet mee! Je bent gezandstraalt als je boven bent.
Daaarna plat op het boardje en met een noodgang naar beneden ! Gaaf hoor , en dat dan 3 x . Na de nodige schoonmaak werkzaamheden in de bus geklommen en op naar 90 mile .1 bus zakt tot de assen in het zand en moet er met een trekker uitgetrokken worden dus we rijden een klein stukje om. Het strand geldt hier als gewone openbare weg waar je dus ook 100 mag rijden , en dat doen we dan ook: heel apart.
Ik vergeet nog een bezoek aan een Kauridorp.Kauri's zijn bomen waar in vroeger tijden d.w.z ongeveer tot de 1e wereldoorlog de gum van werd gewonnen .Als een Kauri afsterft of beschadigt gaat hij bloeden . Dit bloed, de gum dus, gaat uitharden en wordt dan barnsteen . In het dorp zie je hoe het er vroeger aan toe ging daar , niks geen goeie oude tijd maar keihard werken.
Na toch een leuke en leerzame dag ondanks het slechte weer tevreden weer aangeschoven bij Stefano voor een stevig bordje pasta en diverse glazen wijn.
Op 9 januari nemen we afscheid van Stefano en zijn vrouw en rijden naar onze volgende stop in Mangawhai. Onderweg rijden we door een tropisch regenwoud. Daar staat ook de grootste nog levende Kauriboom. Na de Amerikaanse Seqoia de grootste boomsoort ter wereld.  Een indrukwekkend exemplaar van 51,5 m en een omtrek van 13,8 m en naar schatting circa 2.000 jaar oud. De Maori's geloven dat Tane (de Kauriboom) de zoon is van Ranginui the sky father en Papatuanuka the earth mother. Tane heeft zijn ouders uit elkaar getrokken en zo ontstond er licht, ruimte en lucht, waardoor Tane een 'lifegiver' is.    Mooi toch zo'n geloof.
Na een paar uur komen we aan op onze bestemming voor de nacht: Farn View Cottages.  We worden getrakteerd op een spectaculair uitzicht vanaf ons balkon. Even later komen twee Nederlandse dames Dodi en Loes ook aan. Ook zij hadden bij Stefano gelogeerd en we volgens min of meer dezelfde route. Dus 's avonds maar gezellig samen een wijntje gedronken. Leuke dames waar wel mee te lachen valt en we zien ze waarschijnlijk weer de 13de.