Bali

Zo , na een kleine omzwerving via Australié zijn we aangekomen op Bali waar volgens de planning  op 10 meter van de toiletten in de aankomsthal onze chauffeur staat te wachten die ons naar Ubud gaat brengen.
Na een gevecht met de pinmachine , je weet nooit hoeveel enuit welke machine je geld kunt krijgen, gaan we een kwartiertje later gewapend met een flinke portie roepia's ( 1 euro is iets meer als 15000 roepia's dus we zijn gelijk miljonair) op zoek naar de toiletten Helaas geen chauffeur want die heeft blijkbaar andere orders gekregen en staat braaf met zijn bordje " MR Alexander" tussen de andere 200 taxichauffeurs die allemaal willen dat je met ze meegaat.
Afijn het duurt even maar we belanden in de juiste taxi en gaan op weg naar Ubud waar we een overnachting hebben.
We zijn een stuk sneller DenPasar uit dan de vorige keer: het lukt nu in een uurtje terwijl we er toen wel 2 uur over deden.
De weg naar Ubud is toch nog vrij lang zodat we pas laat in de middag bij ons hotel aankomen; helemaal gaar van de lange reis vanaf Nieuw -Zeeland.
Ook de warmte hier is wel even wennen , na de gematigde temperaturen in NZ zitten we hier zo rond de 28 graden met een behoorlijke luchtvochtigheid, want het is ook nog regentijd.
Ubud blijkt heel toeristisch te zijn al begrijpen we niet gelijk waarom dat is, want het ligt niet aan zee. Het is geen mooie stad en echt bijzondere dingen zijn er in de buurt ook niet te zien. Het blijkt echter dat dit een gebied is waar heel veel kunstnijverheid is wat misschien het e.a. kan verklaren.
s'Avonds gelijk maar aan de rijst, gebakken banaan en andere indonesische lekkernijen, waaronder natuurlijk ook de Bintang, het indonesische biertje , en dat allemaal voor een heel klein prijsje.
We gaan wel op tijd naar bed want het was een lange dag mede door de tijdsverschillen tussen de landen en we schuiven steeds weer een stukje terug in de tijd.
Volgende ochtend om 11.00 afspraak met de volgende chauffeur die ons naar Pemuteran gaat brengen aan de zuidkust. Helaas 11.00 noppes 11.30 nog niks dus maar bellen en dan blijkt dat het niet 11.00 is maar 12.00 ! Alleen hebben ze dat niet aan ons gemeld helaas , maar ja het is de eerste keer dat er iets niet helemaal klopt dus dat valt alles mee.
De route naar Pembuteran gaat dwars door het binneland en dus ook langs allerlei Warongs Dessa Kampongs of hoe die dorpjes ook maar mogen heten. Een paar dingen hebben ze gemeen , het is overal een zooitje, het barst van de eettentjes, het verkeer is een chaos en niemand wordt boos.
De inhaal taktiek van onze chauffeur is buitengewoon , hand op de claxon , richtingaanwijzer aan ogen dicht en gas op de plank, en dan maar kijken of iedereen op tijd op zij gaat. Meestal gaat het wel goed al scheelt het soms niet veel met een brommertje of een trekkertje.
De honden, kippen en katten hebben duidelijk veel ervaring met het verkeer want die blijven keurig langs de kant en aanschouwen  het geheel gelaten.
Onze chauffeur heeft op eigen initiatief 2 stops voor ons gepland waar wij niet van op de hoogte zijn.
De eerste stop is bij een koffiefabriekje waar de wereldberoemde Kopi Luwa wordt gefabriekt.
Deze koffiebonen komen uit bessen die eerst door een soort kat gegeten zijn ( de (Luwa ) vervolgens schijt de kat de bonen uit die dan verder het normale proces van koffiebranden ondergaan.
De maagsappen van de kat geven de bonen een heel speciaal aroma.
We krijgen een complete rondleidingen eindigen met een thee en koffie proef sessie waarbij we voor het proeven van de Kopi Luwa wel wat extra moeten betalen.
Nou ik heb een bakkie troost genomen en kan er geen staande oren van krijgen; zeker niet als je ziet wat je voor een pakje van die uitgescheten bonen moet betalen .
We gaan toch wel de tent uit met een paar aparte theesoorten en ook nog iets van kokosnootkoffie?? 
Afijn weer op weg wordt het steeds hectischer ditmaal vanwege de vele bussen met toeristen die ook allemaal koffie komen kopen en nog wat zaken die toeristen nu eenmaal doen.
Het wordt wat éentonig mischien maar weer aan het eind van de middag belanden we op onze bestemming; een park met allemaal bungalowtjes op en paar meter van de zee.
Weer een hele luxe toestand ,ons bungalowtje heeft een buiten douche en een buiten plee , welliswaar met een fikse muur er omheen, maar het is toch heel apart om zo lekker in de vrije natuur te douchen en te piesen.
 In het openlucht restaurant gaan we onder het genot van een tropisch regenbuitje en uitzicht op zee nog een klein dingetje eten en dan zit het er wel weerop voor vandaag.