zeeleeuwen pinguins en albatrossen

We verlaten Te Enau richting de zuidoostkust naar Catlins. Sander heeft een alternatieve route bedacht, die achteraf niet zo handig blijkt te zijn. Met als resultaat dat we 6 keer hetzelfde stuk weg rijden. Eerst omdat we fout rijden, daarna omdat mijn telefoon zoek is (blijkt op mysterieuze wijze in mijn koffer te zitten) en dan omdat we dezelfde weg weer moeten nemen voor onze volgende pleisterplaats.
In Catlins (eigenlijk is het geen plaats, maar een natuurpark) logeren we op een schapenfarm. We verheugen ons erop. Begrijpelijkerwijs staat in ons reisplan van Riksja dat we niet voor 16.00 uur mogen aankomen, omdat ze tot die tijd druk zijn. En of we even onze geschatte aankomsttijd willen doorbellen. Dat doen we dus braaf. Een beetje tot onze verbazing krijgen we te horen dat we pas om 18.00 uur welkom zijn. Onze gastheer en gastvrouw moeten namelijk zelf terugrijden uit Wanaka. Als we rond 19.00 uur aankomen, worden we hartelijk ontvangen door de heer des huizes. Hij zit midden in een spannende cricetwedstrijd, maar belooft ons straks de boerderij te laten zien. Er moeten nog twee gasten komen en daar wachten we nog even op. Na een tijdje verschijnt ook onze gastvrouw. Ze is een beetje gestrest, want ze moest haar mail checken omdat ze drie dagen van huis waren geweest. Ze legt uit dat ze hun 50 jarig huwelijk hebben gevierd.
Nadat de cricetmacht is afgelopen en de laatste twee gasten ook zijn aangekomen, gaan we op pad in de pick-up. Het is een schapenfarm van zo'n slordige 1000 hectare! Met schapen, koeien en herten. Tussen de bezichtiging door vertelt hij dat zijn zoons het bedrijf inmiddels hebben overgenomen en dat hij zelf nog maar hobbymatig bezig is. Maar alles bij elkaar hadden ze circa 10.000 dieren. Dat kan je je toch niet voorstellen. Ook vertelde hij dat hij niet lang geleden een aanbod had gekregen om er nog een stuk land bij te kopen. Omdat hij er zelf geen belang hij had heeft hij het aanbod doorgespeeld aan zijn zoon. Die heeft het land gekocht en dat betekent dat hij er nu ook een prive-strand bij heeft. Als laatste krijgen we te horen dat we met de neus in de boter vallen omdat morgenochtend 1.500 schapen geschoren worden. 
Onder de indruk van dit alles keren we terug naar het schitterende B&B dat de naam Greenwood heeft gekregen. Daar komt moeders weer tevoorschijn. De stress die even verdwenen leek te zijn is weer helemaal terug. Al snel blijkt waarom. Ze moet ons namelijk melden dat we de volgende morgen al heel vroeg moeten oprotten. Ze is onderwijzeres en heeft morgen haar eerste schooldag. Voordat ze naar school gaat wil ze eerst de kamers schoonmaken voor de nieuwe gasten. Dus of we maar precies om 7.15 uur aan het ontbijt willen verschijnen en ervoor zorgen dat onze koffers gepakt zijn, zodat zij alvast aan de kamers kan beginnen terwijl wij zitten te ontbijten, want haar hulp is er morgen niet. We doen het allemaal braaf, maar achteraf hebben we wel zoiets van dat ze misschien beter geen gasten had kunnen aannemen op de dag dat ze zelf weg waren voor een familiefeest. He he eindelijk wat te zeuren!
Wat overigens heel imponerend was, waren de schapenscheerders. Ze krijgen per geschoren schaap betaald, dus hoe harder ze werken hoe meer ze verdienen. En er zat er een bij die kennelijk het geld nodig had. Ze waren om zeven uur begonnen en toen wij gingen kijken, waren ze al ruim een uur bezig. Sander heeft deze ene man getimed en kwam uit op 1 minuut en 10 seconden. Dat is heel snel als je weet dat het record zo'n 45 seconden is.
Van Catlins rijden we langs de kust naar Portobello. Dat ligt op een soort schiereiland. Hier zitten we twee nachten op een vakantiepark, waar we in een soort grote huifkar slapen. We hebben voor de volgende dag een Naturetour op het programma staan, waar we ons op verheugen. Aanvang van de tour is laat in de middag omdat het de bedoeling Is dat we pinguin, zeeleeuwen , zeehonden en albatrossen gaan bekijken en gedurende de dag zijn die aan het vissen op de Pacific en dus niet voor bezichtiging beschikbaar.
Om een uur of 16.00 worden we dus opgehaald voor een ritje van een uurtje naar de albatroskolonie, die huizen aan het eind van het schiereiland. onderweg krijgen we nog uitleg bij de verschillende vogelsoorten die we tegenkomen op de drooggevallen stukken zee ( het is eb ) . We zien diverse soorten waarvan ik de naam dus alweer vergeten ben maar ook zwarte zwanen, reigers en lepelaars die in vroeger tijden meegenomen zijn uit Europa of overgewaaid met een noorder storm uit Australié.
Aangekomen bij de Albatrossen krijgen we het e.a. Aan uitleg en gaan dan een stuk de duinen in waar ze langs moeten komen volgens de geleerden.
Deze Royal Albatros kan wel een spanwijdte van 3,5 meter hebben en een lijfje van 1,2 meter lang.De oudste Albatros die ze hier hadden de z.g. Big Mama: is wel 61 jaar geworden en is tot op haar 60ste jaar nog vruchtbaar gebleven al is het laatste ei door een medezuster uitgebroed. Kom daar tegenwoordig is om !
We zien een flink aantal trosjes langskomen wat toch wel zeer indrukwekkend is ,af en toe een klap met de vleugels en hup weer 10 minuten zweven en dat op een maaltijd van een paar visjes.
Na een uurtje hebben we het wel gezien, wuiven nog even naar de trosjes en gaan op weg naar wat er verder nog op ons wacht.
De organisatie van de tour heeft een eigen stuk grond aan zee waar we de overige doelen van detocht hopen te zien.
Na een rit van een 20 minuten en een flinke afdaling te voet naar het strand staan we voor een zeeleeuw mannetje van zo'N 350-400 kilo die ligt bij te komen op het strand in het avondzonnetje van een lekker dagje vissen op inktvis Baracuda en wat er nog meer aan lekkers voorbij komt. Het is een behoorlijke jongen die daar ligt en volgens onze gids is het beter om hem niet wakker te maken want dankan hij nog wel eens wat narrig zijn en ze hebben weinig ontzag voor toeristen zelfs niet voor Kaaskoppen.
Daarbij kunnen ze aardig rennen op die vreemde poten / flippers dus we trekken weer rap verder.
Inmiddels is er ook een penguin uit zee gekomen na een succesvolle jacht want het buikje is rond.
De penguins nestelen hier in de  struiken en het gras langs het strand en moeten dus een aardig eindje tippelen, wat ons de gelegenheid geeft om leuke plaatjes te maken.
Langs het strand lopen ook schapen en volgens onze gids hebben de 2 en de 4 voeters nog wel eens verschil van mening wie er voorrang heeft, waarbij de schapen de penguins omkukelen en de penguins de schapen in hun kuif pikken .meestal eindigt het verschil van mening onbeslist en gaat iedereen weer gewoon verder. Schapen met grazen en penguins op zoek naar hun nesten waar de kinderen zitten te wachten op eten.
En voort gaat het weer naar de volgende lokatie waar de zeehonden op ons wachten.
Bekende verhaal: stukje rijden en een flink eind klimmen en dalen brengt ons aan de rand van een weiland tussen de schapen waar beneden op de rotsen een hele kolonie zeehonden met kinderen op de rotsen ligt. De kinderen hebben speelkwartier want ze mogen in kleine poeltjes tussen de rotsen zwemmen en duiken met de hele club , en dat is een groot feest zelfs voor een zeehondje.
De camera's maken overuren en het is maar goed dat het allemaal digitaal is want anders hadden we wel een busje met filmrolletjes kunnen laten aanrukken.
Op de weg terug zien we nog een z.g. Little owl en dat is inderdaad een kleine uil in vroeger tijden hier gebracht uit Duitsland om de muisjes een beetje in te perken.
Tot slot komen we nog een Harrier tegen die in tegenstelling tot het meeste andere vliegende spul wel een native , geborenen getogen is , éen van de weinige roofvogelsoorten hier.